Wist je dat...

- ... teacher Michael van ons Nederlands wil leren en wij van hem Swahili.
- ... mama in een super groot, mooi huis woont.
- ... mama als een mama voor ons wil zijn
- ... de masai hele leuke mensen zijn
- ... we de masai niet snel zullen vergeten
- ... dat we Sitaki Shari liever hebben dan Dar es Salaam
- ...

op weg naar school

Dit zien wij op weg naar school:

de plaatselijke winkeltjes

De plaatselijke bevolking

de steeds lachende kinderen

en het prachtige landschap

Ander kapsel

Andere cultuur staat gelijk aan andere gewoontes. Dus maakten we een afspraak met de Massai voor een nieuw kapsel.
Na heel wat pijn zijn we best wel trots op het resultaat. Want geloof ons, 7 uur aan je haar laten trekken doet echt pijn. En dat maken ze niet goed met hun ‘I love you’ en ‘sorry baby’. Het grote voordeel is dan wel dat de bevolking ons veel liever heeft en dat er nog meer ‘mambo’s’ en ‘jambo’s’ onze richting uitkomen.

Wist je dat...

- Wist je dat...
- ... Eline de piloten ging aanvallen met een schaar in haar handbagage...
- ... dat Annelies de piloten naar dar ging aanvallen met een onzichtbaar pistool.Ja de Londense handbagage controle...
- ... Tansaniaanse chauffeurs levensgevaarlijk zijn.
- ... Eline en Nele een vriendje bij hebben, wij het geslacht niet weten, het is een salamander, heet rafiki en vind de kast leuk.
- ... iedereen zijn bordje uit eet.
- ... er Tieltse mensen in ons hotel verblijven
- ... wij blij zijn dat we ze gezien hebben
- ... we typen met qwerty
- ... we opstaan met een goed ochtendlied 'ILYBAIIQA'
- ... er liefdesvogeltjes in de kamer hangen ;)
- ... we de eerste regen gevoeld hebben
- ... dit toch wel deugd deed.
- ... we de headmaster omkopen metoverheerlijke koekjes.
- ... wij getuige zarenvan stokslagen
- ... ons hartje daar van brak
- ... we nu telkens bang zijn bij het zien van een stok
- ... we op mambo met poor moeten antwoorden
- ... de mensen dit ons leren
- ... wist je dat we nu in het bijna donker naar huis gaan
- ... het tot de volgende keer zal zijn.

The Running Dinner

(De leerkracht als innovator en onderzoeker)

Zoals elke laatstejaars student staat er ons een eindwerk te wachten. Wij kozen voor the Running Dinner. Dit houd in dat we hier rond het gezondheidsbeleid werken. Daarom keken we alvast eens rond waar de school nu reeds aandacht aan schenkt. Zo ontdekten we dat er zeker voldoende rond aidspreventie gewerkt.

Daarnaast hebben ze ook aandacht voor groeten en fruit en vergeten ze nooit voor het eten hun handen te wassen. Met andere woorden ze zijn er goed bezig. Nu is alleen de vraag nog, waar zullen wij aan werken?

Even ons schooltje voorstellen

( de leerkracht als cultuurparticipant en als lid van het team)

Een half uur durende rit en 20minuten wandelen ( dit is dagelijkse kost) brengt ons bij een rustig, mooi gelegen en fantastische school. Yep, we hebben het over Pond spring school. Even een kleine fotografische rondleiding.
We beginnen bij het begin

De schoolpoort

Daarna zie je de klassen.

Buiten eten of binnen? De eetzaal dus.
De keuken (links) waar het middagmaal wordt gemaakt.

De speelplaats

De kleuterschool

De lagere school

Ziezo, dit zal ons vaste stekje worden tijdens ons groot avontuur. We zien het alvast volledig zitten want het leerkrachten team is begripvol en behulpzaam. Zo weten we al welke vakken we kunnen geven en bij welke leerkrachten we voor wat terecht kunnen.

We zien het helemaal zitten!

De start van ons grote avontuur

Na een uitgebeid maar heel lastig afscheid nemen van onze ouders en de Belgische grond, hebben we de eerste stappen op het vliegtuig gezet. Tijdens een korte vlucht naar Londen beseften we dat we nu wel wat dichter bij Sara en Wouter kwamen (Ierland) maar dat we stilletjes aan verder en verder van huis gingen. Eens in Londen kwam het besef dat we voor lange tijd weg waren van huis maar ook van onze vertrouwde cultuur. Dus lieten we ons nog eens heel hard verwennen op de lange vlucht. We lieten de glaasjes wijn en schuimwijn rijkelijk vloeien. En genoten van talrijke films, series, muziek… op onze privé TV. ;)

Na de hele lange en TURBURLENTE vlucht, korte nacht en veel films kijken kwamen we aan in Dar (Dar Es Salaam). De eerste shock was helemaal niet de cultuur in tegendeel het was de hitte die maar eens zo vijf keer zo warm was als bij jullie die dinsdagmorgen. Jaja, bij jullie was het 6°C en bij ons 30°C om 7uur in de morgen. Beeld je nu maar eens in hoe heet we het hier hebben naar de middag toe.
Op de luchthaven kregen we een warm ;) huhu ontvangst van Gerald die onze plaatselijke gids was voor die dag. Volgens Gerald ging 1 taxi volstaan, maar natuurlijk had hij de bagage van 4 puffende meiden niet echt meegerekend. Dus werden het er maar eens 2. Tijdens een helse rit maakten we kennis met de typische rijstijl van de Tanzanianen. Hier bestaan er geen regels wel de wet van de sterkste.

Aangekomen aan het hotel sleurden we et onze koffers eerst naar de receptie die op het 1ste verdiep was. Wij, zo blij als het maar kon, hadden er niet op gerekend dat we nog een verdieping hoger mochten gaan voor de kamer. Gelukkig dat Gerald er was. Papa’s kijk maar eens goed naar de foto… dit is HET voorbeeld.

Na het plaatsen van de koffers in de kamer, hebben we een stapje in Dar gezet. Zo gingen we eerst schoppen, een telefoonkaart halen, naar de ambassade en toen richting Pond Spring school met de daladala ( de bus dus). Een vriendelijk onthaal deed de 2de schok verdwijnen. Oké we moeten toch eerlijk toegeven dat we het eventjes moeilijk hadden, door de vermoeidheid en door de soms niet echt vriendelijke blikken. Tja als mzuri (blanke) is het niet altijd even gemakkelijk om niet op te vallen.
Eenmaal daar aangekomen kregen we een super warm onthaal, die niet alleen van de kinderen maar ook de leerkrachten waren heel blij ons te zien. Het woord welkom kwam dan ook rijkelijk voor. Na kort maar uitbundig bezoek gingen we weer richting ons hoteletje. Het werd tijd voor onze kamer eens te versieren. Startend met het muskietennet kwamen we al ons eerste probleem tegen: geen haak. Maar geen probleem voor alles is er een oplossing. Waar een elektriciteit draad toch goed voor is. Zou het daardoor zijn dat de elektriciteit uitvalt? Uhm, mabanee, dat is hier heel normaal. Toen gingen we maar verder met al onze deco. Kijk maar eens naar het resultaat.
We voelen ons nu wel thuis. Om 20u (bij jullie om 18u) zaten we al in ons hemelbed en vielen we als een blok in slaap.

Lala Salama mzungu!